ด้วยสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีทรงมีพระราชดำริให้ศึกษาถึงความเป็นไปได้ในการที่จะบำบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้เสพติด โดยมีนโยบายสำคัญ 4 ประการ “ไม่มีการปลูก การเสพ การค้า และการลำเลียง ขนผ่าน” เพื่อให้เกิดความมั่นคง จากแนวพระราชดำรินี้ ทำให้เกิด “โครงการการบำบัดรักษาผู้ติดฝิ่น และเฮโรอีน ตามโครงการพัฒนาดอยตุง จังหวัดเชียงราย”

สภาความมั่นคงแห่งชาติ ร่วมกับส่วนราชการที่เกี่ยวข้อง ได้จัดทำแผนแม่บทเพื่อการพัฒนาชุมชนสิ่งแวดล้อมและควบคุมพืชเสพติดบนพื้นที่สูง พ.ศ. 2535 – 2539 ซึ่งครม. มีมติเห็นชอบ เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2535 ทั้งนี้ การการแพทย์ ได้เสนอโครงการควบคุมป้องกัน บำบัดและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดในชุมชนพื้นที่สูง และได้รับอนุมัติงบประมาณจำนวน 4,931,000 บาท ภายหลังกระทรวงสาธารณสุข ได้อนุมัติเปลี่ยนแปลงงบประมาณนี้เป็นหมวดค่าที่ดินและสิ่งก่อสร้าง เพื่อสร้างศูนย์บริการชุมชนบำบัดรักษายาเสพติดเขตพื้นที่สูง

โดยระยะแรกมีแผนจะดำเนินการก่อสร้างศูนย์บริการ ณ จังหวัดเชียงราย เพื่อรองรับการบำบัดรักษาผู้ติดฝิ่นและเฮโรอีน จากโครงการดอยตุง แต่เนื่องจากข้อจำกัดบางประการ ทำให้ไม่สามารถก่อสร้างได้ จากการวิเคราะห์ข้อมูล พบว่าจังหวัดแม่ฮ่องสอนมีปัญหาด้านยาเสพติด ทั้งการผลิตและการเสพ ผลกระทบด้านสุขภาพ ความมั่นคงของประเทศถือว่าอยู่ในระดับที่รุนแรง จึงได้เลือกพื้นที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน จัดตั้งเป็น “ศูนย์บริการชุมชนบำบัดรักษายาเสพติดเขตพื้นที่สูงจังหวัดแม่ฮ่องสอน”